Week 5 - Bolivia
12 november 2017 - Cochabamba, Bolivia
Maandag na een heerlijk ontbijt buffet richting de bussen. Een tweetal straten waar mensen staan te schreeuwen waar hun bus heen gaat in de hoop dat je bij hun komt boeken. Om 10:00 vanuit Uyuni onderweg naar Potosí. Een busrit van ruim 4 uur zonder plaspauze. Gelukkig maakte de chauffeur een uitzondering voor mij en mocht ik een mooi plekje langs de weg uitzoeken. Tijdens onze busritten valt het ons op dat de rivieren droog staan. We zijn benieuwd hoe het eruit zou zien als ze vol water zouden staan in het regenseizoen. Potosí is de hoogste stad ter wereld, gelegen op 4100m. Het was maar 2km naar ons hostel maar op deze hoogte, bergopwaarts en met onze backpacks op was dit een flinke klim. Ook hangt heel de stad vol met vieze uitlaatgassen wat ook niet meewerkt met de ademhaling. In het hostel onze backpacks achtergelaten en het centrum in gegaan. We wilden graag het uitzicht vanaf het dak zien vanaf de oudste kerk van Potosí. Dit kon maar op bepaalde tijdstippen, en blijkbaar kreeg je hier ook een tour bij. Het uitzicht was prachtig! Foto's gemaakt en daarna een eet tentje gevonden. Hier hadden we een 4-gangen menu voor slechts €5 pp, en het was ook nog eens erg lekker! Daarna in een gezellig koffie tentje wat gedronken en terug naar het hostel.
De volgende ochtend wederom een heerlijk ontbijtbuffet met verse jus, broodjes, roerei, pannenkoekjes en verse ananas, meloen en banaan. Een goede start van de dag wat ook wel nodig was voor de tour naar de mijnen die om 09:00 gepland stond. We gingen met de bus mee en maakten eerst een stop bij een klein winkeltje waar we spullen konden kopen voor de mijnwerkers. Eigenlijk was het geen keuze want we werden als het ware verplicht. We kochten water, frisdrank, cocabladeren en een dynamiet. Daarna kregen we kleding, laarzen en een helm met lamp. Op naar de mijnen. We waren met z'n tweeën met onze Engels gids. Hij heeft zelf twee jaar als mijnwerker gewerkt en gaf nu 7 dagen in de week van 08:30 tot 18:00 tours aan toeristen. Hij kende daarom de mijn en mijnwerkers erg goed. De tour was heel indrukwekkend. We bezochten verschillende werkplekken en konden een praatje met de mijnwerkers maken. Soms moesten we door smalle gangen en over de grond kruipen waar we onze grenzen wel even voor moesten verleggen. Bijzonder om de mijnwerkers aan het werk te zien onder slechte omstandigheden. Veel stof, hard werken, benauwd op sommige plekken en heel risicovol. Er werken zo'n 15.000 mijnwerkers. De jongste die rondloopt is 14 jaar. De oudste 52. De meeste stoppen dan ook rond hun 50e in de mijn vanwege hun gezondheid. Tijdens hun werkdag eten ze niet ivm het stof waarvan ze ziek kunnen worden. Ze kauwen in plaats hiervan heel de dag op cocabladeren waar ze hun energie uit halen. Het voelde voor ons soms als aapjes kijken, maar de gids legde uit dat ze juist blij zijn met toeristen omdat zij drinken voor ze meenemen. We vonden het in het begin wat raar dat we verplicht spullen moesten kopen, maar eenmaal in de mijn hadden we misschien wel gewild dat we nog meer hadden gekocht. Afgelopen jaar zijn er 45 à 50 mijnwerkers overleden in de mijn. Dit vertelde de gids overigens pas toen we de mijn uit waren. We mogen blij zijn dat we in Nederland dit werk niet hoeven te doen om onze familie te onderhouden. Een eyeopener en goed om ook deze kant gezien te hebben.
Terug naar ons hostel om de backpacks op te halen en door naar Sucre met de bus. Hoe dichter we bij Sucre kwamen hoe groener de omgeving werd. De stad zelf is een stuk welvarender, al hoorden we later van de gids dat dit ook wel schijn is. Voor het eerst dat we écht een stad zien; veel winkels en wát een drukte. Ons hostel is mega groot, maar erg mooi. Er worden elke dag activiteiten en buffets aangeboden. De stad in geweest en als tip van iemand in een gezellig restaurant gegeten. Daarna op het plein gezeten waar een groep jongens aan het breakdancen was. In ons hostel nog een drankje gedaan, oké twee, want het was happy hour 🍻
We dachten dat we al een overheerlijk ontbijt buffet hadden gehad, maar dit hostel overtrof alles. Van der Valk was er niks bij! Daarna een walking tour door de stad gedaan met een Engelse gids die ons de leukste plekjes van de stad liet zien. Aan het einde van de middag een kerkje op gegaan voor uitzicht over de stad. Het weer sloeg om en het begon te onweren en bliksemen. Na een goeie foto toch maar voor veiligheid gekozen en naar beneden gegaan. Uit eten bij een vegetarisch restaurant; drie gangen voor €4, wauw. Terug naar het hostel waar we ons hebben gewaagd aan een salsa lesje. Even met de heupjes los. De volgende ochtend bij het ontbijt een Nederlands stel uit Enter ontmoet waar we de dag mee hebben doorgebracht. Door het centrum en over de markt gestruind, naar een museum en 's avonds wederom uit eten😀 Tja voor dat geld ga je niet zelf staan koken, toch? Een gezellige dag gehad, maar helaas moesten we om 20:30 weer de nachtbus hebben naar Cochabamba. Om 05:00 aangekomen en gewacht tot er een busje naar national park Toro Toro ging. Dit was om 07:15 het geval. Een hobbelige weg samen met 10 andere locals. Aangekomen bij een hostel en op pad. Gelukkig troffen we een groepje toeristen aan die dezelfde tour als ons wilden doen. We zijn onder leiding van een gids naar een canyon geweest van 300m hoog, een waterval in deze canyon (ik was bij het naar beneden lopen alleen maar bezig met het idee dat we dit ook weer helemaal naar boven moesten lopen, pff wat een trappen..), en hebben we dinosaurus voetsporen gezien. Bij het hostel gedoucht en aan tafel geschoven waar de eigenaresse wat lekkers voor ons had gekookt. Zaterdag na het ontbijt weer met dezelfde groep afgesproken om een tour te doen. Dit keer zijn we naar een grot geweest. Weer door nauwe gangen gekropen, maar mooi was het zeker. 's Avonds uit eten bij de pizzeria met de groep, maar helaas besloot Stef de weg naar huis te nemen omdat hij zich niet lekker voelde. De volgende dag leek het beter te gaan en zijn we weer met een tour weggeweest naar de "city of rocks". Doordat dit vrij hoog lag en het weer klimmen en klauteren was kostte dit teveel energie voor Stef. Wel de tour afgemaakt maar bij aankomst bij ons hostel besloten hier een extra nachtje te blijven. We hopen dat Stef hier snel opknapt en we morgen de nachtbus kunnen pakken naar La Paz waar onze laatste week Bolivia ingaat.
Oh ja; vorige week heb ik te horen gekregen dat onze COA locatie in Deventer gaat sluiten per 01-01-2018. De hoop dat ik daar terug zou kunnen komen na de reis is dus weg. Oren en ogen open houden dus.. 😉
Foto's komen over een paar dagen als de Wi-Fi verbinding beter meewerkt.
De volgende ochtend wederom een heerlijk ontbijtbuffet met verse jus, broodjes, roerei, pannenkoekjes en verse ananas, meloen en banaan. Een goede start van de dag wat ook wel nodig was voor de tour naar de mijnen die om 09:00 gepland stond. We gingen met de bus mee en maakten eerst een stop bij een klein winkeltje waar we spullen konden kopen voor de mijnwerkers. Eigenlijk was het geen keuze want we werden als het ware verplicht. We kochten water, frisdrank, cocabladeren en een dynamiet. Daarna kregen we kleding, laarzen en een helm met lamp. Op naar de mijnen. We waren met z'n tweeën met onze Engels gids. Hij heeft zelf twee jaar als mijnwerker gewerkt en gaf nu 7 dagen in de week van 08:30 tot 18:00 tours aan toeristen. Hij kende daarom de mijn en mijnwerkers erg goed. De tour was heel indrukwekkend. We bezochten verschillende werkplekken en konden een praatje met de mijnwerkers maken. Soms moesten we door smalle gangen en over de grond kruipen waar we onze grenzen wel even voor moesten verleggen. Bijzonder om de mijnwerkers aan het werk te zien onder slechte omstandigheden. Veel stof, hard werken, benauwd op sommige plekken en heel risicovol. Er werken zo'n 15.000 mijnwerkers. De jongste die rondloopt is 14 jaar. De oudste 52. De meeste stoppen dan ook rond hun 50e in de mijn vanwege hun gezondheid. Tijdens hun werkdag eten ze niet ivm het stof waarvan ze ziek kunnen worden. Ze kauwen in plaats hiervan heel de dag op cocabladeren waar ze hun energie uit halen. Het voelde voor ons soms als aapjes kijken, maar de gids legde uit dat ze juist blij zijn met toeristen omdat zij drinken voor ze meenemen. We vonden het in het begin wat raar dat we verplicht spullen moesten kopen, maar eenmaal in de mijn hadden we misschien wel gewild dat we nog meer hadden gekocht. Afgelopen jaar zijn er 45 à 50 mijnwerkers overleden in de mijn. Dit vertelde de gids overigens pas toen we de mijn uit waren. We mogen blij zijn dat we in Nederland dit werk niet hoeven te doen om onze familie te onderhouden. Een eyeopener en goed om ook deze kant gezien te hebben.
Terug naar ons hostel om de backpacks op te halen en door naar Sucre met de bus. Hoe dichter we bij Sucre kwamen hoe groener de omgeving werd. De stad zelf is een stuk welvarender, al hoorden we later van de gids dat dit ook wel schijn is. Voor het eerst dat we écht een stad zien; veel winkels en wát een drukte. Ons hostel is mega groot, maar erg mooi. Er worden elke dag activiteiten en buffets aangeboden. De stad in geweest en als tip van iemand in een gezellig restaurant gegeten. Daarna op het plein gezeten waar een groep jongens aan het breakdancen was. In ons hostel nog een drankje gedaan, oké twee, want het was happy hour 🍻
We dachten dat we al een overheerlijk ontbijt buffet hadden gehad, maar dit hostel overtrof alles. Van der Valk was er niks bij! Daarna een walking tour door de stad gedaan met een Engelse gids die ons de leukste plekjes van de stad liet zien. Aan het einde van de middag een kerkje op gegaan voor uitzicht over de stad. Het weer sloeg om en het begon te onweren en bliksemen. Na een goeie foto toch maar voor veiligheid gekozen en naar beneden gegaan. Uit eten bij een vegetarisch restaurant; drie gangen voor €4, wauw. Terug naar het hostel waar we ons hebben gewaagd aan een salsa lesje. Even met de heupjes los. De volgende ochtend bij het ontbijt een Nederlands stel uit Enter ontmoet waar we de dag mee hebben doorgebracht. Door het centrum en over de markt gestruind, naar een museum en 's avonds wederom uit eten😀 Tja voor dat geld ga je niet zelf staan koken, toch? Een gezellige dag gehad, maar helaas moesten we om 20:30 weer de nachtbus hebben naar Cochabamba. Om 05:00 aangekomen en gewacht tot er een busje naar national park Toro Toro ging. Dit was om 07:15 het geval. Een hobbelige weg samen met 10 andere locals. Aangekomen bij een hostel en op pad. Gelukkig troffen we een groepje toeristen aan die dezelfde tour als ons wilden doen. We zijn onder leiding van een gids naar een canyon geweest van 300m hoog, een waterval in deze canyon (ik was bij het naar beneden lopen alleen maar bezig met het idee dat we dit ook weer helemaal naar boven moesten lopen, pff wat een trappen..), en hebben we dinosaurus voetsporen gezien. Bij het hostel gedoucht en aan tafel geschoven waar de eigenaresse wat lekkers voor ons had gekookt. Zaterdag na het ontbijt weer met dezelfde groep afgesproken om een tour te doen. Dit keer zijn we naar een grot geweest. Weer door nauwe gangen gekropen, maar mooi was het zeker. 's Avonds uit eten bij de pizzeria met de groep, maar helaas besloot Stef de weg naar huis te nemen omdat hij zich niet lekker voelde. De volgende dag leek het beter te gaan en zijn we weer met een tour weggeweest naar de "city of rocks". Doordat dit vrij hoog lag en het weer klimmen en klauteren was kostte dit teveel energie voor Stef. Wel de tour afgemaakt maar bij aankomst bij ons hostel besloten hier een extra nachtje te blijven. We hopen dat Stef hier snel opknapt en we morgen de nachtbus kunnen pakken naar La Paz waar onze laatste week Bolivia ingaat.
Oh ja; vorige week heb ik te horen gekregen dat onze COA locatie in Deventer gaat sluiten per 01-01-2018. De hoop dat ik daar terug zou kunnen komen na de reis is dus weg. Oren en ogen open houden dus.. 😉
Foto's komen over een paar dagen als de Wi-Fi verbinding beter meewerkt.
Balen van het werk en hoi me oren en ogen open!! Geniet ervan xx
O, Steffie ziekskes wat vervelend. hoop dat je snel opknapt.
Brenneke weer een geweldige ervaring mooi verhaal.Lieve Groetjes en een dikke kus,
en knuffels. Doeiiiiiiiiiii XXXX